Pewien przyjazny pracownik lotniska był kluczem do tego, aby pani Wilson dotarła do właściwej bramki. „Proszę pani, wygląda pani na zagubioną, czy mogę w czymś pomóc?” – zapytał pracownik. Pani Wilson przytaknęła twierdząco. Wreszcie ktoś traktował ją z odrobiną szacunku…
Kilku pasażerów stało już w kolejce do wejścia na pokład, gdy pani Wilson dotarła do bramki. Mężczyzna sprawdzający bilety uśmiechnął się do niej protekcjonalnie, zerknął na informacje o locie i miejscu, po czym przepuścił ją tam, gdzie miała się udać. Zasugerował pozostanie na miejscu, aby nie zgubiła się na lotnisku po raz drugi.