Z wahaniem podniósł wieko skrzyni. W środku znajdowała się plątanina koców i szmat. Jego ręce lekko się trzęsły, gdy ostrożnie odsuwał kolejne warstwy, odsłaniając ukryte pod nimi stworzenie.
Henry’emu oddech uwiązł w gardle, gdy podziwiał ten widok. Wśród potarganych szmat leżał młody wilk. Jego futro było matowe i brudne, a oczy, niegdyś bystre, teraz wydawały się matowe i zmęczone.