Ciemny kąt, na punkcie którego pies wydawał się mieć obsesję, wydawał się niemal żywy z dziwną, niepokojącą obecnością, jakby skrywał mroczną tajemnicę. Każda wizyta sprawiała, że Henry czuł się bardziej niespokojny i nie mógł się doczekać opuszczenia domu. Myśl o powrocie sprawiała, że czuł się jeszcze bardziej przerażony.
Nawet po tym, jak Henry nakarmił psa, wracał on na swoje miejsce, wpatrując się w pustą przestrzeń, jakby widział coś, czego Henry nie mógł dostrzec. Ciekawość Henry’ego, co kryło się w tym kącie i co powodowało dziwne zachowanie psa, rosła z każdym dniem.