Początkowo George i Zoe byli podekscytowani obecnością Rexa, ale jego nieoczekiwane zachowanie zaczęło ich martwić. Według Coreya, Rex zawsze był spokojnym i dobrze wychowanym psem, więc ta nagła zmiana wprawiła ich w zakłopotanie i zaniepokojenie. Gdy szczekanie i drapanie nie ustawało, George’a ogarnęła niepewność, która skłoniła go do skontaktowania się z Coreyem. George podniósł słuchawkę i wybrał numer Coreya, mając nadzieję, że ten rzuci nieco światła na zagadkowe zachowanie Rexa.
George szybko poinformował Coreya o dziwnym zachowaniu Rexa, jego głos brzmiał na zmartwiony. Corey, po drugiej stronie linii, był zaskoczony. Każde słowo George’a sprawiało, że wyobrażał sobie Rexa, którego ledwo rozpoznawał. Próbując złagodzić obawy George’a i Zoe, Corey wyraził swoje myśli: „Zastanawiam się, czy stres Rexa wynika z tego, że nie ma mnie w pobliżu”.