Dave’owi serce waliło w piersi, gdy siedział naprzeciwko surowo wyglądających funkcjonariuszy. Nie mógł zrozumieć, dlaczego był przesłuchiwany jak przestępca, a w jego umyśle panowało zamieszanie i niepokój. Zadawali mu mnóstwo pytań na temat odpływu i psa, a ich ton był oskarżycielski i podejrzliwy. Dłonie Dave’a zrobiły się lepkie, a w ustach zaschło, gdy próbował się wytłumaczyć, a w głowie kołatały mu się implikacje tej sytuacji.
Pomimo poczucia dezorientacji i niesprawiedliwego oskarżenia, Dave starał się odpowiedzieć na pytania władz najlepiej jak potrafił. Jednak jego uwagę odwróciło nagłe pojawienie się białego namiotu rozstawionego w pobliżu kanału burzowego. Widok ten sprawił, że jego serce przyspieszyło, gdy próbował zrozumieć sytuację. Nie mógł uwierzyć, że cokolwiek, co znajdowało się wewnątrz tego odpływu, spowodowało takie zamieszanie.