Serce Dave’a zamarło, gdy zdał sobie sprawę z powagi sytuacji. Jego początkowe podekscytowanie i determinacja zmieniły się w strach i desperację, gdy próbował znaleźć drogę powrotną. Przyćmione światło telefonu potęgowało niesamowitą atmosferę panującą w kanałach, sprawiając, że czuł się jeszcze bardziej odizolowany i bezbronny. Ciężar odpowiedzialności spoczywał na jego barkach, gdy zdał sobie sprawę z potencjalnych konsekwencji swoich działań. Czas uciekał, a Dave wiedział, że musi podjąć szybką decyzję, jeśli chce mieć jakąkolwiek szansę na ucieczkę.
Gdy niepokój Dave’a wzrósł, w końcu zdał sobie sprawę z powagi swojego błędu. Był zagubiony, zdezorientowany w labiryncie ciemności, a bateria jego telefonu kurczyła się. Czas uciekał, a on nie mógł pozwolić sobie na panikę. Musiał zachować spokój, skupić się i znaleźć drogę powrotną na ścieżkę, z której zboczył, zanim będzie za późno.