Gdy Dave czołgał się przez wąski kanał, czuł narastający niepokój. Cuchnąca woda przyprawiała go o wymioty, a ciemność była niemal dusząca. Ścisnął mocno swój telefon w dłoni, wdzięczny za niewielki promień światła, który zapewniał. Ale nawet ze światłem, kręte korytarze były dezorientujące, a Dave ciągle się odwracał i cofał. Dźwięki, które słyszał wcześniej, stawały się coraz głośniejsze, ale zdawały się dochodzić ze wszystkich kierunków naraz, jeszcze bardziej go dezorientując. Nagle zdał sobie sprawę, że jest beznadziejnie zagubiony.
Pomimo frustracji wynikającej z zagubienia, determinacja Dave’a do wykonania zadania była większa niż kiedykolwiek. Nie dał się pokonać labiryntowi rur i mętnej wodzie. Każdy jego krok był napędzany nieugiętym poczuciem celu, a z każdą chwilą jego determinacja rosła. Z zaufaną latarką w ręku parł naprzód, zdeterminowany, by pokonać czekające go wyzwanie.