Gdy Dave opowiedział funkcjonariuszom o swoich próbach uratowania kogokolwiek lub czegokolwiek uwięzionego w kanale burzowym, zdał sobie sprawę z ogromu czekającego go zadania. Pomimo jego wysiłków, aby podnieść pokrywę, pozostała ona uparcie na swoim miejscu, pozornie zamknięta przez lata korozji. Zdesperowany próbował użyć pobliskiego metalowego kija jako dźwigni, ale było to równie daremne. Inni gapie, którzy wcześniej wahali się podejść, teraz gromadzili się wokół niego, a ich wyraz twarzy był mieszanką ciekawości i troski.
Stopniowo wokół Dave’a gromadził się coraz większy tłum, przyciągany przez niesamowite odgłosy dochodzące z kanału burzowego. W miarę jak grupa rosła, Dave poczuł przebłysk nadziei, że nie tylko on czuje się zmuszony do działania. Razem mogliby uwolnić cokolwiek było tam uwięzione i być może położyć kres niepokojącym dźwiękom, które od tak dawna nękały ulicę.