W cichych godzinach nocnych, gdy szpital został uśpiony w zwodniczym spokoju, coś szokującego zburzyło spokój. Dziki bobcat wtargnął przez frontowe drzwi, wywołując natychmiastowe poruszenie. Zarówno personel, jak i pacjenci nie mogli uwierzyć własnym oczom, gdy wejście bobcata zmieniło znajome, komfortowe środowisko w scenę chaosu.
Pośród tego chaosu znalazła się Katie, młoda pielęgniarka znana ze swojego opanowania w trudnych sytuacjach. Ale nawet ona była zaskoczona widokiem żywego bobcata na szpitalnych korytarzach. Gdy jej koledzy rozpierzchli się we wszystkich kierunkach, Katie utknęła w miejscu. Serce jej waliło, a ręce drżały. Co tu się do cholery dzieje?!
Jednak pośród chaosu Katie zauważyła coś, co się wyróżniało. Bobcat miał coś w pysku – coś małego i zdecydowanie nietypowego dla bobcata. Wyglądało to jak małe zwierzątko. Ten niezwykły widok pobudził ciekawość Katie, odsuwając na bok jej strach. Poczuła silną potrzebę działania, zdając sobie sprawę, że sytuacja jest czymś więcej niż tylko wtargnięciem bobcata do szpitala. Obraz bobcata, delikatnie niosącego to małe stworzenie, wzbudził w Katie głęboką potrzebę dowiedzenia się dlaczego i udzielenia pomocy.