Na szczęście kontakt Petera z lokalnym schroniskiem dla zwierząt dawał promyk nadziei. Z dużą przestrzenią i zasobami, sanktuarium było więcej niż przygotowane do opieki nad tymi niezwykłymi istotami. Było to idealne rozwiązanie, oferujące im szansę na nowe życie pełne miłości i bezpieczeństwa.
W następnych dniach Hana przyciągnęła się do tych szczeniąt, a ich więź stawała się coraz silniejsza z każdą kolejną wizytą. Gdy spędzała z nimi czas, czuła, jak ogarnia ją ciepło i przywiązanie, wypełniając jej serce radością. Był to wyraźny kontrast w stosunku do strachu i niepewności, które odczuwała tej pamiętnej nocy w lesie.