Pośród ich wspólnego śmiechu, tupot małych stóp zwiastował przybycie ich dwóch córek, których wyraz twarzy był zmartwiony. „Gdzie jest mama?” „Nic jej nie jest?!” „Słyszałyśmy, jak krzyczała!” zawołała jedna z córek. Jack i jego żona wymienili porozumiewawcze spojrzenia, a ich uśmiechy dodały dzieciom otuchy. Przez chwilę wydawało się, że dzień potoczy się swoim zwykłym, pocieszającym rytmem.
Po zjedzeniu ostatnich kęsów śniadania, Jack wiedział, że nadszedł czas, aby wyjść na zewnątrz i zająć się zwierzętami. Z wiadrami paszy w ręku ruszył w kierunku kurnika.