Ale nie wszyscy podzielali ich podekscytowanie. Bonnie stała w oddali, a jej wyraz twarzy był nieczytelny. Oczy Bonnie nerwowo wędrowały od jednego jajka do drugiego, a do jej głowy wkradło się dręczące zmartwienie. „A co, jeśli to jaja jakiegoś niebezpiecznego stworzenia, czyhającego, by zaatakować?”. Jej serce przyspieszyło, gdy rozważała możliwości – być może były to jaja węża lub coś gorszego. Nie mogła znieść myśli o skrzywdzeniu jakiejkolwiek żywej istoty, ale jednocześnie nie wiedziała, czy jest w stanie wychować coś tak złowieszczego.
Próby uspokojenia Bonnie przez Jacksa przyniosły odwrotny skutek, wpędzając ją w stan niepokoju i paranoi. Jako właścicielka farmy zbyt dobrze znała różnicę między kurzymi jajami a ogromnymi obiektami, które przed nią stały. Zapewnienia Jacka tylko pogłębiły jej strach przed nieznanym, przekonana, że te jaja nie pochodzą od żadnego stworzenia, z którym kiedykolwiek się spotkała.