Kociak miał dziwne, krwawiące ślady na uszach i był wyraźnie niedożywiony, a jego żałosny stan chwytał Jacka za serce. Patrząc na kociaka, Jack nie miał pojęcia, że to dopiero początek. Początek bardzo dziwnego i niezwykłego dnia.
Zazwyczaj dni Jacka toczyły się jak w zegarku, przesiąknięte pocieszającym rytmem rutyny. Ale dzisiaj panował chaos. Przypuszczał, że ranny kociak mógł splątać się z innym kotem w stodole, choć myśl ta wydawała się sprzeczna z harmonijną naturą, której oczekiwał od swoich kotów ze stodoły.