Lily ostrożnie znalazła wytchnienie na jedynym niezajętym siedzeniu, a jej ciało drżało przy każdym bolesnym wstrząsie. W międzyczasie Pradeep zajął się procesem odprawy, a jego umysł zasnuty był zmartwieniem i bezradnością. Recepcjonistka, próbując zaoferować jakieś pozory uspokojenia, podała wstępne ramy czasowe, od zaledwie pół godziny do zniechęcającej perspektywy trzech lub nawet czterech godzin. Ciężar udręki Lily okazał się zbyt duży do zniesienia. „Proszę, zrób coś Pradeep”, wołała. Pradeep pragnął mieć moc, by złagodzić jej cierpienie, ale rzeczywistość była okrutna i nieugięta. Mógł tylko trzymać ją mocno za rękę, oferując swoją milczącą obecność jako znak wsparcia, ale to nie uwolniłoby jej od cierpienia..
Po znoszeniu potwornego bólu przez prawie pół godziny, siły Lily zaczęły słabnąć. Zaczęła tracić przytomność i zanim się zorientowała, upadła na zimną szpitalną podłogę.