Wieści szybko rozeszły się po okolicy. Pani Fitzgerald zalała się łzami, nie wiedząc, jak jej ukochany zwierzak zniknął tak nagle. „Mój kot przed chwilą tu był!” – wykrzyknęła, wyraźnie wstrząśnięta. Sąsiedzi, próbując zrozumieć sytuację, postanowili połączyć siły w poszukiwaniu zaginionego kota.
.Uzbrojeni w latarki i determinację mieszkańcy zaczęli przeczesywać okolicę, mając nadzieję na znalezienie jakichkolwiek śladów kota. Zapuścili się do pobliskiego lasu, nie mając pewności, gdzie orzeł mógł go zabrać. Godziny mijały bez powodzenia, a gdy poszukiwania zaczęły wydawać się beznadziejne, ktoś zauważył coś w oddali – duże gniazdo osadzone wysoko na drzewie.
.Grupa, prowadzona przez pana Larsona, ostrożnie zbliżyła się do gniazda. Zauważyli ruch na szczycie drzewa. Czy to mógł być orzeł? Musieli się przekonać. Gdy podeszli bliżej, widok, który na nich czekał, sprawił, że wszyscy zaniemówili. Gniazdo orła było nie tylko domem dla ptaka, ale także dla zaginionego kota!